Περιβάλλον και Εθνικισμός

...Για τον Betz η σύγχρονη Ριζοσπαστική Δεξιά "μπορεί να εξηγηθεί τουλάχιστον εν μέρει ως μία υλιστική αντίδραση στην αυξανόμενη διάδοση μη υλιστικών ανησυχιών". Παρομοίως για τον Minkenberg σήμερα η Ριζοσπαστική Δεξιά διακρίνεται από την επανακάλυψη των "παραδοσιακών και υλιστικών αξιών της οικονομικής ανάπτυξης, της τεχνολογικής προόδου και της σταθερής τάξης". Εν συντομία, σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα κόμματα της Ριζοσπαστικής Δεξιάς είναι διαμετρικά αντίθετα με την Φιλελεύθερη Αριστερά, αντί-φεμινιστικά, αντί-πολυπολιτισμικά, αντί-περιβαλλοντικά και ακραίοι υποστηρικτές μίας εντελώς αχαλίνωτης ελεύθερης αγοράς.

Υπάρχουν πολλά στοιχεία σε αυτή την ερμηνεία. Σίγουρα υπάρχει μία υπερεθνική συσχέτιση μεταξύ της αύξησης της δυναμικότητας των κομμάτων της Φιλελεύθερης Αριστεράς και της Ριζοσπαστικής Δεξιάς, και δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης κόμματα της Ριζοσπαστικής Δεξιάς απέκτησαν δύναμη μετά την επιτυχία πολλών κομμάτων της Φιλελεύθερης Αριστεράς. Σίγουρα επίσης, μεγάλο μέρος της ρητορικής της σύγχρονης Ριζοσπαστικής Δεξιάς -η έχθρα στον πολυπολιτισμό, η παθιασμένη αντίθεση στην μετανάστευση- βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την ρητορική της Νέας Αριστεράς. Και όμως η θέση ότι η σύγχρονη Ριζοσπαστική Δεξιά μπορεί να γίνει κατανοητή ως τελείως αντίθετη της Νέας Αριστεράς, μία υλιστική αντίδραση στις πολιτικές των Φιλελεύθερων Αριστερών, είναι κάπως παραπλανητική για δύο λόγους. Πρώτον, τα κυριότερα θέματα της σύγχρονης Ριζοσπαστικής Δεξιάς λίγο μοιάζουν με τις παραδοσιακές ανησυχίες της παλιάς υλιστικής πολιτικής. Τα θέματα περί νόμου και τάξης, η ρητορική ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η έχθρα ενάντια στην μετανάστευση, είναι χαρακτηριστικά της Ριζοσπαστικής Δεξιάς σαφώς αντίθετα με τις πολιτικές ιδέες και τα προγράμματα της Φιλελεύθερης Αριστεράς, αλλά υλιστικά θέματα σίγουρα δεν είναι. Όπως είπε ο Flanagan, ο όρος υλιστής είναι λανθασμένος για την σύγχρονη Ριζοσπαστική Δεξιά. Δεύτερον και σημαντικότερο, ακόμα και οι θέσεις που παίρνουν αυτά τα κόμματα σε σημαντικά σύγχρονα πολιτικά θέματα δεν μπορούν να περιγραφούν ως τελείως αντίθετα της Φιλελεύθερης Αριστεράς. Ένα από αυτά τα θέματα είναι και η προστασία του περιβάλλοντος.

Κόμματα της Ριζοσπαστικής Δεξιάς σε όλη την Ευρώπη μετακινούν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της πολιτικής τους. Στο Βέλγιο το Vlaams Blok συνδύασε τον Φλαμανδικό Εθνικισμό του με περιβαλλοντικά προγράμματα, ζητώντας πρόστιμα για όσους μολύνουν, την αποκεντροποίηση της πολιτικής δύναμης, την τοπική διαχείριση και συντήρηση των φυσικών πάρκων και την άμεση περικοπή της μετανάστευσης, όλα αυτά θεωρούνται μέρος ενός συνεπή περιβαλλοντισμού (Vlaams Blok 1998). Ομοίως, οι Ολλανδοί Center Democrats, ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Δεξιάς που μέχρι το 1998 συμμετείχε στο κοινοβούλιο, επίσης υιοθέτησε πράσινα θέματα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι Center Democrats ανέπτυξαν σχέσεις με ένα συντηρητικό οικολογικό κίνημα, ενώνοντας περιβαλλοντικές ανησυχίες με αντιμεταναστευτικές πολιτικές και πολιτικές ενάντια στο κατεστημένο. Στην Γαλλία το πολιτικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου ζητάει την απέλαση των μεταναστών και την προστασία της Γαλλικής ταυτότητας. Συγχρόνως όμως ζητάει την προστασία της περιβαλλοντικής, αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Γαλλίας, ένα τέλος στην πυρηνική ενέργεια και έναν "σεβασμό για την ζωή, είτε αυτής των ζώων είτε της κοινωνίας ως σύνολο". Μάλιστα το Εθνικό Μέτωπο διακήρυξε ότι τα οικολογικά θέματα είναι είναι ο φυσικός χώρος της Δεξιάς. Σύμφωνα με τον ηγέτη του, τον Jean-Marie Le Pen, μόνο αυτό το κόμμα που πραγματικά αγαπά την Πατρίδα του μπορεί να είναι ένα κόμμα της οικολογίας, αφού μόνο ένα τέτοιο κόμμα αναγνωρίζει ότι η αναγκαία για την περιβαλλοντική συνείδηση προστασία της βαθιάς αγάπης για την Πατρώα γη είναι εξαρτημένη με την διατήρηση μιας εθνικής ταυτότητας αγνής και απαραβίαστης. Ο Bruno Megret, αντιπρόεδρος του Μετώπου μέχρι το 1998, είπε ότι η προστασία του περιβάλλοντος και της ποικιλίας δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την προστασία της διαφορετικότητας του μη ανθρώπινου κόσμου όπως και την διαφορετικότητα των πολιτισμών, των Εθνών και των εθνικών ομάδων: "Γιατί να πολεμάμε για την διατήρηση των διαφορετικών ζώων και συγχρόνως να αποδεχόμαστε την εξαφάνιση των ανθρώπινων φυλών μέσω της εκτεταμένης διασταύρωσης τους;"

Σίγουρα το πιο ζωντανό παράδειγμα αυτού του φαινομένου μπορεί να βρεθεί στην Γερμανία. Έχοντας παίξει μικρό αλλά παρ' όλα αυτά σημαντικό ρόλο στα περιβαλλοντικά και αντί πυρηνικά κινήματα της δεκαετίας του 70, οι ακτιβιστές της Ριζοσπαστικής Δεξιάς αργότερα απέκτησαν τα δικά τους κόμματα σπρώχνοντας συγχρόνως τα υπάρχοντα Ριζοσπαστικά Δεξιά κόμματα πιο "πράσινα". Όπως και άλλα Ριζοσπαστικά Δεξιά κόμματα της Ευρώπης, τα περισσότερα Γερμανικά ζήτησαν το τέλος της πυρηνικής ενέργειας, την περικοπή της οικοδομικής ανάπτυξης εκτός αστικών περιοχών, αυστηρότερους περιβαλλοντικούς κανονισμούς στις βιομηχανίες, και τέλος στην μετανάστευση στο όνομα της προστασίας της περιβαλλοντικής παραφόρτωσης της Γερμανίας. Συγχρόνως βλέπουν τους εαυτούς τους ως τους μόνους γνήσιους περιβαλλοντιστές. Σήμερα σπανίως βρίσκεται κόμμα της Ριζοσπαστικής Δεξιάς στην Γερμανία που δεν προτάσσει τα περιβαλλοντικά θέματα.

Θα ήταν δελεαστικό φυσικά να απορρίψουμε την σχέση της Ριζοσπαστικής Δεξιάς με τα περιβαλλοντικά θέματα θεωρώντας την έναν Δούρειο Ίππο, μία ωμή και επιπόλαια απόπειρα να περάσουν εξτρεμιστικές πολιτικές μέσω ενός λαϊκού πράσινου λόγου. Ωστόσο οι βασικές αρχές που υποστηρίζει η περιβαλλοντική ιδεολογία της Ριζοσπαστικής Δεξιάς -μία επίκληση στα διδάγματα της οικολογίας για να δικαιολογηθεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό όραμα, μία άμυνα των κοινωνιών απέναντι στον ομογενοποιημένο πολιτισμό της παγκοσμιοποίησης και, πάνω απ' όλα, η προστασία του τοπικού περιβάλλοντος ενάντια στις δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού- μοιάζουν εκπληκτικά με τον πυρήνα των περιβαλλοντικών αρχών της Φιλελεύθερης Αριστεράς.

Απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του Nature and Nationalism: Right-Wing Ecology and the Politics of Identity in Contemporary Germany του Jonathan Olsen, με την ευκαιρία του σημερινού Blog Action Day για το περιβάλλον. Το υπόλοιπο βιβλίο μέσα από μία μη εθνικιστική σκοπιά εξετάζει την ιστορία της Ριζοσπαστικής Δεξιάς οικολογίας και το πως συνδέονται οι περιβαλλοντικές ανησυχίες με την Εθνικιστική ιδεολογία, στηριζόμενο κυρίως στην Γερμανική πραγματικότητα.

Τα κτήνη

Μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στην σημερινή μου επίσκεψη στον πιτσιρίκο. Θέλω να πιστεύω ότι έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι στα τόσα πολλά email που έλαβε εχθές από "κτήνη" (η επισκεψιμότητα του ιστολογίου πολλαπλασιάστηκε κατά 15-20 φορές τις τελευταίες δύο μέρες εξάλλου). Άμα πραγματικά έλαβε emails πάντως, σε συνδυασμό με τα όλο και περισσότερα πατριωτικά ιστολόγια που εμφανίζονται, νοιώθω ότι δημιουργείται επιτέλους ένας εναλλακτικός πόλος στην παντοκρατορία των "προοδευτικών", η ελληνική μπλογκόσφαιρα ζει την δικιά της αναγέννηση μετά από τον -προοδευτικό πάντα- Μεσαίωνα στον οποίο την είχαν ρίξει.

Ο πιτσιρίκος, δικαιολογώντας το προσωνύμιο του, αντέδρασε παιδαριωδώς επειδή αποκαλύφθηκε το παιχνίδι του. Τον ενόχλησε μόνο ότι κάποιοι κατάλαβαν ότι είναι μέλος του Συνασπισμού αλλά κατά τα άλλα αυτοί που έστειλαν μηνύματα είναι "κτήνη". Απελπίστηκε βλέποντας ότι τον έχουν καταλάβει οι πάντες, ίσως σκέφθηκε ότι θα βλάψει την "καριέρα" του (είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις των ατόμων που λόγω του blogging βγήκαν από την αφάνεια) η αποκάλυψη ότι λειτουργεί κομματικά.

Δεν είναι μέλος του Συνασπισμού φωνάζει λοιπόν. Ας μας πει τότε τι είναι αλλά να θυμάται και ότι:

• Είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ψήφιζε Ν.Δ ή ΠΑ.ΣΟ.Κ
• Παρακάλεσε να μην αποκαλυφθεί το όνομα του ληστή γιου του συντρόφου του Ν. Βούτση
• Συνεργάστηκε με το LiFO που στοχοποίησε τους πατριώτες που δέχθηκαν επίθεση στο φεστιβάλ βιβλίου
• Σατίρισε (σε βαθμό που σχεδόν πανηγύρισε) την επίθεση στους νεαρούς στο φεστιβάλ βιβλίου
• Χαιρέτησε την άρνηση των βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α να δώσουν θρησκευτικό όρκο (προσέξτε, όχι του Κ.Κ.Ε, μόνο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α) επειδή μας... βγάζουν από τον Μεσαίωνα
• Θυμήθηκε την χούντα στο θέμα με τις πυρκαγιές μιλώντας για θεοκρατικό κράτος και την "αποχουντοποίηση" που "δεν έγινε ποτέ" συμπορευόμενος με την άποψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για το ποιος δεν έβαλε τις πυρκαγιές, κάτι που είχε κάνει και τις προηγούμενες μέρες
• Ισχυρίστηκε πως όλα τα ελληνικά κόμματα είναι εθνικιστικά (η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά)
• Ειρωνεύτηκε τον αστυνομικό που δέχθηκε επίθεση εκτός υπηρεσίας, ενώ ήταν με την οικογένεια του στο Φεστιβάλ Κόμικς
• Ειρωνεύτηκε με άθλιο τρόπο τον Αρχιεπίσκοπο όταν πήγε για χειρουργική επέμβαση στο Αρεταίειο (είπαμε, "ανθρωπιά" έχει μόνο για τους ληστές τραπεζών)
• Οι σύνδεσμοι του είναι άτομα που κινούνται ιδεολογικά στον συγκεκριμένο χώρο, στο σύνολο τους σχεδόν.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα αλλά παραμένω σε αυτά τα λίγα. Ποιος άλλος χώρος έχει αυτά τα γνωρίσματα (όχι 2-3 από αυτά, όλα!) εκτός από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και κάποια κομματίδια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς; Σε αυτό το διάστημα υπάρχει έστω και ένα άρθρο στο οποίο δεν συνταυτίζεται ιδεολογικά με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α;

Όσο για τον γελοίο τίτλο του τελευταίου του άρθρου (το οποίο μόνο τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και κάποια κόμματα του -0.1% εκφράζει αλλά είπαμε, δεν ψηφίζει ΣΥ.ΡΙΖ.Α κατά τ' άλλα), στον Τζόνσον αντιπαραθέτω τον Σάμιουελ Κλέμενς:

Στο ξεκίνημα μιας αλλαγής ο πατριώτης είναι ένας δυσεύρετος άνθρωπος, γενναίος, μισημένος και περιφρονημένος. Όταν ο αγώνας του πετυχαίνει, και ο δειλός συμπράττει μαζί του, γιατί τότε δεν στοιχίζει τίποτα να είσαι πατριώτης.

Αριστερή τρομοκρατία!

Ήθελα να ασχοληθώ με τον πιτσιρίκο από την προηγούμενη βδομάδα αλλά συγκρατήθηκα επειδή δεν ανήκει στην θεματολογία του ιστολογίου. Ήθελα να ασχοληθώ με το γελοίο άρθρο του υπό τον τίτλο "Επιτέλους" όπου έδινε συγχαρητήρια στο κόμμα του που αρνήθηκε να δώσει θρησκευτικό όρκο επειδή δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να "ζούμε στον Μεσαίωνα". Τελικά αποφάσισα απλώς να γελάσω με την βλακώδης προπαγάνδα του, να λυπηθώ αυτούς που του δίνουν σημασία μη γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που δίνει θρησκευτικό όρκο (εκτός αν όλη η Ευρώπη ζει στον Μεσαίωνα και ήρθε ο πιτσιρίκος και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να μας δώσουν τα φώτα τους), να αγνοήσω την αστεία αναφορά του στους ηρωικούς βουλευτές που "αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος" ενώ απλώς κάνανε αυτό που πρεσβεύουν, αυτό που κάνουν πάντα (άμα είχαν μία Κανέλη που δίνει θρησκευτικό όρκο αυτή θα ήταν μαγκιά). Μου έδωσε και πάλι λόγο χτες όταν προσπαθώντας απελπισμένα να υπερασπίσει τους πολιτικούς του ταγούς έκανε έκκληση στους μπλόγκερς να μην αποκαλύψουν το όνομα του ληστή της Κυψέλης επειδή είναι "βαθιά ανθρώπινο" θέμα. Για κανέναν άλλον δεν έχουν ανθρωπιά οι υπάνθρωποι εκτός από τους δικούς τους, για κανέναν άλλον δεν έχουν κάνει έκκληση εκτός από τον γιο ανώτερου στελέχους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, σεσημασμένου αναρχικού που έχει συλληφθεί και στο παρελθόν, και με την νέα σύλληψη του αποκαλύπτει τις γνωστές σε εμάς σχέσεις ΣΥ.ΡΙΖ.Α - Αναρχικών και Αναρχικών - ποινικού εγκλήματος! Θα το αγνοούσα και αυτό όμως αν ανάμεσα στα δύο αυτά άρθρα του δεν υπήρχε ακόμα ένα.

Στις 29 Σεπτεμβρίου σε χιουμοριστικό άρθρο αναφέρθηκε στην δολοφονική επίθεση αναρχικών στο Φεστιβάλ Βιβλίου (επειδή αυτό είναι χιουμοριστικό μάλλον, να μην μαθευτεί το όνομα ενός ληστή επειδή τυγχάνει σύντροφος του είναι σοβαρό θέμα). Αναφερόμενος λοιπόν στο συμβάν έγραψε: "Το αίμα έτρεχε από τα κεφάλια τους που ήταν ξυρισμένα"! Το νόημα προφανές, ήταν ξυρισμένοι άρα είναι οι κακοί, οι άλλοι αντιθέτως είναι "τα παιδιά του... χώρου". Τίποτα άλλο για τα 40 άτομα που επιτέθηκαν σε δύο παλικάρια που δεν ενοχλούσαν κανένα, απλώς τα παιδιά του χώρου που δείρανε δύο με ξυρισμένο κεφάλι. Λες και το να ξυρίζεις το κεφάλι σου είναι ποινικό αδίκημα!

Υπενθυμίζω ότι ο πιτσιρίκος εργάζεται στο LiFO. Ο εκδότης του εν λόγω εντύπου (του οποίου άρθρα αναδημοσιεύονται συχνά στο indymedia) λίγες μέρες πριν στοχοποίησε τους νεαρούς συναγωνιστές γράφοντας στο editorial διάφορα εξωφρενικά (δεν ξέρω τι να πρωτογράψω εδώ οπότε διαβάστε το μόνοι σας). Αυτό το έντυπο είναι ηθικός αυτουργός της επίθεσης στο Φεστιβάλ Βιβλίου, της επίθεσης σε τρία διαφορετικά περίπτερα με βιβλία εθνικής αυτογνωσίας, του καψίματος βιβλίων (αυτό συνέβαινε στο Μεσαίωνα "κύριε" πιτσιρίκο) και της απόπειρας δολοφονίας εναντίον δύο νεαρών! Ο εκδότης κ. Τσαγκαρουσιάνος μάλιστα ούτε τύψεις έχει ούτε ένα γαμημένο συγνώμη ζητάει, αντιθέτως θρασύτατα μιλάει για προβοκάτσια εναντίον του και κατηγορεί άλλους ότι στοχοποιούν το έντυπο του και είναι υπαίτιοι για οτιδήποτε συμβεί. Τελικά στο σπίτι του κρεμασμένου μιλάνε για σχοινί σε αυτή την χώρα!

Αλληλεγγύη στους δύο συναγωνιστές που δέχθηκαν δολοφονική επίθεση από 40 οπλισμένους θρασύδειλους. Αλληλεγγύη στις εκδόσεις "Γεωργιάδη", "Ελεύθερη Σκέψις" και "Νέας Θέσεως" που δέχθηκαν επίθεση επειδή ξυπνάνε κοιμισμένες συνειδήσεις. Νισάφι πια με την Αριστερή τρομοκρατία, με το πολιτικό (ΣΥ.ΡΙΖ.Α), το ενημερωτικό (διάφορα έντυπα και τηλεοπτικό κανάλι) και το μάχιμο (αντιεξουσιαστές) σκέλος της.

Υ.Γ: Και γράψτε το γαμημένο όνομα του ληστή της Κυψέλης, αντιεξουσιαστή και πιθανότατα τρομοκράτη που συνελήφθη με δύο περίστροφα και μία χειροβομβίδα αλλά το όνομα του δεν αποκαλύπτεται από τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. Η κατάρρευση της ιδεολογικής τρομοκρατίας ας ξεκινήσει από την μπλογκόσφαιρα!

Υ.Γ. 2: Σε πρόσφατο άρθρο του ο πιτσιρίκος ονομάζει τους αναγνώστες του "γκάου". Αυτό μάλλον είναι το μόνο θέμα στο οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Περισσότερα για την επίθεση εδώ.