του Σπύρου Παπαδόπουλου
Ο μήνας Μάιος είναι ο μήνας των λουλουδιών η φύση ομορφαίνει από τους ανθούς τα χρώματα και τις ευωδιές. Αυτός ο μήνας, ο Μάιος, είναι όμως και ο μήνας των Ελλήνων εθνικιστών! Αυτόν τον μήνα, τον Μάιο, επέλεξαν, ή μάλλον έφεραν έτσι οι συγκυρίες πριν από ακριβώς 30 χρόνια, νέοι απ’ όλη την Ελλάδα να δημιουργήσουν τον δικό τους ιδεολογικό και πολιτικό φορέα, αφού λίγους μήνες πριν ένοιωσαν στο πετσί τους και πολύ περισσότερο στην ψυχή τους την προδοσία και τον πολιτικό κυνισμό του παλαιοκομματισμού μέσα στον πολιτικό φορέα που αγωνίστηκαν σαν νεολαία του, την «Εθνική Παράταξη» το 1977 κόντρα στην Ν.Δ. του «εθνάρχη» Καραμανλή αλλά και απέναντι σε όλο το μεταπολιτευτικό κατεστημένο, δίνοντας μέσα σ’ ένα μόνο μήνα απίστευτους αγώνες μέρα-νύχτα στο δρόμο οργώνοντας την Ελλάδα και οργανώνοντας μια νεολαία (Ε.Ν.Ε.Π.) που όμοια της δεν υπήρχε σε μαζικότητα και παλμό η οποία και πήρε στις πλάτες της τον εκλογικό αγώνα φέρνοντας ποσοστό 7% και εκλέγοντας 5 βουλευτές που έμελε όμως να γίνουν οι εφιάλτες τον αγώνα των νέων, αφού όχι μόνο δεν προχώρησαν σε οργάνωση του κόμματος, με αποτέλεσμα η νεολαία – Ε.Ν.Ε.Π. να είναι το κόμμα, αλλά με πρωτοστάτη και αποστάτη τον φαύλο και παλαιοκομματικό βουλευτή και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ε.Π. Σπύρο Θεοτόκη διέλυσαν το κόμμα προσκυνώντας τον Καραμανλή και προσχωρώντας στην Ν.Δ.!
Ο μήνας Μάιος είναι ο μήνας των λουλουδιών η φύση ομορφαίνει από τους ανθούς τα χρώματα και τις ευωδιές. Αυτός ο μήνας, ο Μάιος, είναι όμως και ο μήνας των Ελλήνων εθνικιστών! Αυτόν τον μήνα, τον Μάιο, επέλεξαν, ή μάλλον έφεραν έτσι οι συγκυρίες πριν από ακριβώς 30 χρόνια, νέοι απ’ όλη την Ελλάδα να δημιουργήσουν τον δικό τους ιδεολογικό και πολιτικό φορέα, αφού λίγους μήνες πριν ένοιωσαν στο πετσί τους και πολύ περισσότερο στην ψυχή τους την προδοσία και τον πολιτικό κυνισμό του παλαιοκομματισμού μέσα στον πολιτικό φορέα που αγωνίστηκαν σαν νεολαία του, την «Εθνική Παράταξη» το 1977 κόντρα στην Ν.Δ. του «εθνάρχη» Καραμανλή αλλά και απέναντι σε όλο το μεταπολιτευτικό κατεστημένο, δίνοντας μέσα σ’ ένα μόνο μήνα απίστευτους αγώνες μέρα-νύχτα στο δρόμο οργώνοντας την Ελλάδα και οργανώνοντας μια νεολαία (Ε.Ν.Ε.Π.) που όμοια της δεν υπήρχε σε μαζικότητα και παλμό η οποία και πήρε στις πλάτες της τον εκλογικό αγώνα φέρνοντας ποσοστό 7% και εκλέγοντας 5 βουλευτές που έμελε όμως να γίνουν οι εφιάλτες τον αγώνα των νέων, αφού όχι μόνο δεν προχώρησαν σε οργάνωση του κόμματος, με αποτέλεσμα η νεολαία – Ε.Ν.Ε.Π. να είναι το κόμμα, αλλά με πρωτοστάτη και αποστάτη τον φαύλο και παλαιοκομματικό βουλευτή και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ε.Π. Σπύρο Θεοτόκη διέλυσαν το κόμμα προσκυνώντας τον Καραμανλή και προσχωρώντας στην Ν.Δ.!
Οι λεπτομέρειες αυτής της προδοσίας δεν έχουν παρά ιστορική και μόνο σημασία που θα χρειάζονταν βιβλίο ολόκληρο για να καταγραφούν, εκείνο που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία είναι ότι η ηγεσία της νεολαίας καθώς και το μεγαλύτερο κομμάτι της, μετά από την αναμενόμενη «φράξια» που έστησαν τα όργανα του Θεοτόκη και κατ’ επέκταση του πολιτικού κατεστημένου, αποφάσισαν να κάνουν την δική τους οριστική ΡΗΞΗ με τα πολιτικά τζάκια δημιουργώντας τον δικό τους φορέα. Η νεανική «τρέλα» οδήγησε τους νέους Έλληνες εθνικιστές στην χώρα του Ιάσονα και της Αργούς (στο Βόλο) στις 6 Μαΐου του 1979 προκειμένου να φτιάξουν την δική τους «Αργώ», το δικό τους πλήρωμα που θα τους οδηγούσαν στην δική τους «Κολχίδα», στο δικό τους «Χρυσόμαλλο δέρας»!
Τίποτε σ’ αυτή την ζωή δεν είναι τυχαίο! Ο φορέας τους θα έπρεπε να εκφράζει την ενότητα (ΕΝΙΑΙΟ), η ιδεολογία τους θα έπρεπε να εκφράζει την φυσική τάση των ανθρώπων και των εθνών (ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ) και επειδή το κόμμα δεν εκφράζει την ελεύθερη βούληση, ελεύθερων ανθρώπων το ΚΙΝΗΜΑ ολοκλήρωσε τον τίτλο του νεανικού φορέα, ΕΝΙΑΙΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΕΝ.Ε.Κ.).
Το δεύτερο σημαδιακό όσο και προφητικό για την εποχή εκείνη σύνθημα που αναρτήθηκε στην αίθουσα του ιδρυτικού συνεδρίου ήταν το «Προοπτική 2000»! Κάπου εκεί ο
ριοθέτησαν οι νέοι τότε Έλληνες εθνικιστές την χρονική περίοδο της μεγάλης και τελικής πορείας προς την οριστική σύγκρουση με το πολιτικό κατεστημένο και τον παγκόσμιο σιωνισμό που είχε στοχοποιήσει τον Ελληνισμό και μεθόδευε την εξαφάνισή του. Μέχρι τότε, ο ρόλος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ήταν η δημιουργία πολιτικού πατριωτικού κλίματος, η εκπαίδευση πολιτικών στελεχών, η ανάδειξη ιστορικών επετείων, η προβολή προσωπικοτήτων του νέου ελληνισμού (Ι.Δραγούμης, Π.Γιαννόπουλος, Ι.Συκουτρής, Ι.Μεταξάς, Γρίβας Διγενής κ.α.), η οργάνωση των νέων σε πυρήνες στα σχολεία, σε τοπικές οργανώσεις, η παρέμβαση όπου ήταν εφικτό σε συνδικαλιστικούς φορείς, στην τοπική αυτοδιοίκηση κ.λπ. θέτοντας παράλληλα και έναν μεγάλο πολιτικό στόχο, την συμμετοχή κάθε φορά στις ευρωεκλογές πιστεύοντας ότι αποστολή ενός Έλληνα εθνικιστή στο ευρωκοινοβούλιο ήταν τόσο μέσα στα θεσμικά όργανα, όσο και απευθυνόμενος στους λαούς της Ευρώπης να αποτελέσει έναν σύγχρονο κοσμοκαλόγερο, έναν νέο Κοσμά Αιτωλό με στόχο την αφύπνιση των λαών της Ευρώπης και την στροφή τους στις αξίες και τις παραδόσεις του ελληνικού πνεύματος και του ελληνικού τρόπου Ζωής, ότι στην δεξαμενή του αστείρευτου ελληνικού πνεύματος και στις πραγματικές τους ρίζες θα έπρεπε να στραφούν τα έθνη της Ευρώπης και ενωμένοι να αντισταθούμε στην αλλοτρίωση του πολιτισμού και της εθνική ιδιαιτερότητας που μεθόδευαν και υλοποιούσαν οι δυνάμεις της παρακμής και του σιωνισμού.«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»! Αυτό ήταν το τρίτο σύνθημα που αναρτήθηκε στην αίθουσα του ιδρυτικού μας συνεδρίου και απευθυνόταν σε όλους εκείνους που κιότεψαν, που πρόδωσαν ιδέες και αξίες για να βολευτούν, σ’ αυτούς που συνοδοιπόρησαν με τους φαύλους παλαιοκομματικούς εναντίον της πατρίδος και του Ελληνισμού, σ’ αυτούς που έγιναν προσωπολάτρες και γλείφτες πολιτικών τζακιών, σε όσους πλούτιζαν εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού.
6 Μαΐου 1979, Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα. Τα δέκα και πλέον χρόνια ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής παρουσίας του δεν είναι εύκολο να καταγραφούν παρά με συστηματική έρευνα σε πολλούς-πολλούς τόμους! Οι συνθήκες και οι πολιτικές συγκυρίες εκείνης της εποχής, πριν 30 χρόνια, διαφέρουν πολύ από το σήμερα. Τότε το ζητούμενο δεν ήταν τόσο η μαζικοποίηση και το εκλογικό αποτέλεσμα όσο η ανεύρεση, εκπαίδευση και ανάδειξη αγωνιστών πρώτης γραμμής, τα γκεσέμια, οι επαναστάτες, οι συνεπείς ιδεολόγοι, αυτοί που θα κληθούν στο μέλλον να τραβήξουν το βάρος ενός άλλου σκληρού αγώνα. Η τακτική του πολιτικού ανταρτοπόλεμου που είχε επιλέξει το νεαρό τότε ΚΙΝΗΜΑ έπληξε ένθεν και ένθεν το κόμμα των πολιτικών κομμάτων (έτσι το αποκαλούσαμε) δημιουργώντας ρωγμές στο σύστημα, τις συνέπειες των οποίων σήμερα τις εισπράττουμε όσοι τις αντιλαμβανόμαστε;
Αν με ρωτήσετε αν ο Μάιος του 1979 άξιζε τον κόπο χωρίς σκέψη θα απαντούσα ΝΑΙ! Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, πολύ περισσότερο ο αγώνας νέων ανθρώπων! Τα μηνύματα εκείνης της εποχής αποτελούν την αναγκαιότητα του σήμερα:
* Δίνουμε πρόσωπο στο χάος, το πρόσωπό μας
* Η αυριανή Ελλάς ανήκει σ’ εμάς, είμαστε οι δημιουργοί της
* Στα χέρια των νέων ο αγώνας
* Οι γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται, κόβονται!
* ΝΑΙ στην Ευρώπη των Εθνών, ΟΧΙ των πολυεθνικών
* Λαέ πολέμα σε πνίξανε στο ψέμα!
* Συνοδοιπόροι και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει
* Δεκέμβριος ’44: θυμάσαι ή κοιμάσαι;
* ΟΧΙ στη λήθη, είναι παραμύθι
* ΟΧΙ στην αναγνώριση των φονιάδων
* Ζήτω ο Έλληνας εργάτης
* Κύπρος ’74: την πούλησαν για να ξαναγυρίσουν
* Σλαύοι: κάτω τα χέρια απ’ τη Μακεδονία
* Στον τοίχο οι εμπρηστές!
* Παιδεία εθνική, όχι κομματική
* Αντισταθείτε στην εξαθλίωση
* Λαέ θυμήσου τη σκλάβα αδελφή σου
* Η Βόρειος Ήπειρος είναι Ελληνική!
* Μόνο συνεχείς αγώνες χτίζουν Έθνη για αιώνες
* Λαός - Στρατός - Εθνικισμός
Τα πιο πάνω ήταν μερικά μόνο από τα συνθήματα που βγαλμένα μέσα από την αστείρευτη δεξαμενή του ελληνικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ κοσμούσαν αφίσες, πανό κ.λπ. δίνοντας το στίγμα της ιδεολογικής ταυτότητας και της πολιτικής προέκτασης στον καθημερινό, επίμονο, επίμονο και ανυποχώρητο αγώνα των νέων εθνικιστών ανοίγοντας τα πρώτα μονοπάτια που οδήγησαν στο σήμερα και θα οδηγήσουν και στο Αύριο τον Ελληνισμό.
Στην παρούσα επιγραμματική αναφορά με προέτρεψε ο γνωστός για τον συναισθηματικό του κόσμο συναγωνιστής μου Γιάννης Γιαννάκενας με τον οποίο βρεθήκαμε στο ίδιο μετερίζι αγώνος εκείνα τα χρόνια που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον μετέπειτα τρόπο ζωής μας αφού ο Εθνικισμός σε πείσμα των αδαών και ημιμαθών για μας δεν είναι ιδεολογία, αλλά τρόπος ζωής!
Όμως επειδή κανείς δεν προκύπτει από παρθενογένεση οφείλω να καταθέσω εδώ ότι πριν ιδρύσεως του ΕΝ.Ε.Κ. προϋπήρξαν εθνικιστικές οργανώσεις, κινήσεις κ.λπ. που έβαζαν καθένας το δικό του θεμέλιο λίθο, όπως και στην μετά ΕΝ.Ε.Κ. εποχή αξιόλογες προσπάθειες συνέχισης και διατήρησης της εθνικιστικής φλόγας. Το ΕΝ.Ε.Κ. όμως υπήρξε ένα πραγματικό νεανικό λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ το οποίο χάραξε τους ορίζοντες του νέου Ελληνισμού, άνοιξε τα μονοπάτια αγώνος που θα οδηγούσαν στη λευτεριά και στην ανατροπή του κατεστημένου της παρακμής, υπέδειξε την τακτική του πολιτικού ανταρτοπόλεμου, δημιούργησε ιδεολογικό πλαίσιο που «δόγμα του» ήταν ότι ο Εθνικισμός δεν είναι δόγμα, αλλά δύναμις θελήσεως και καθημερινού αγώνος, έφτιαξε στελέχη και συνειδήσεις Ελληνικές, οριοθέτησε την προοπτική και προσδιόρισε τον στρατηγικό στόχο που ήταν η εξουσία όχι όμως σαν αυτοσκοπός αλλά σαν μέσον για την επίτευξη των μεγάλων προσδοκιών και οραμάτων του Ελληνισμού, και τέλος, της εκπλήρωσης της οικουμενικής αποστολής και του προορισμού των Ελλήνων που είναι ο εξανθρωπισμός της οικουμένης!
Ο ιστορικός κύκλος του ΕΝ.Ε.Κ έκλεισε εδώ και πολλά χρόνια, οι μαθητές του όμως σκόρπισαν σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του Ελληνισμού, υπάρχουν, διδάσκουν ενεργούν για τον Ελληνισμό, στρατευμένοι σε νέο μετερίζι συνεχίζουν τον αδιάκοπο πεισματικό αγώνα πιστοί στον όρκο τους και αποφασισμένοι να υλοποιήσουν τα οράματά τους φθάνοντας στον στρατηγικό τους στόχο. Για να δώσουμε πρόσωπο στο χάος πρέπει να φέρουμε πιο γρήγορα το μέλλον! Είμαστε δύναμις!
